Ewangelia według Łukasza מלכותו ויהוה אלהיו עמו ויגדלהו למעלה וילכו שלמה וכל הקהל עמו שלמה בן דויד על מלכותו ויהוה אלהיו עמו ויגדלהו למעלה וילכו שלמה

Transkrypt

1 ויתחזק שלמה בן דויד על מלכותו ויהוה אלהיו עמו ויגדלהו למעלה וילכו שלמה וכל הקהל עמו לבמה אשר בגבעון כי שם היהויתחזק שלמה בן דויד על מלכותו ויהוה אלהיו עמו ויגדלהו למעלה וילכו שלמה וכל הקהל עמו לבמה אשר בגבעון כי שם היהויתחזק שלמה בן דויד על מלכותו ויהוה אלהיו עמו ויגדלהו למעלה וילכו שלמה וכל הקהל עמו לבמה אשר בגבעון כי שם היהויתחזק שלמה בן דויד על מלכותו ויהוה אלהיו עמו ויגדלהו למעלה וילכו שלמה Testamentu וכל Nowego הקהל wykład עמו Praktyczny לבמה אשר בגבעון כי שם היהויתחזק שלמה בן דויד על מלכותו ויהוה אלהיו עמו ויגדלהו למעלה Ewangelia według Łukasza וילכו שלמה וכל הקהל עמו לבמה אשר בגבעון כי שם היהויתחזק שלמה Część II בן דויד על מלכותו ויהוה אלהיו עמו ויגדלהו למעלה וילכו שלמה וכל היהויתחזק שלמה בן דויד על Materiały שםdo wykładów בגבעון כי (wykład 3. אשר i 4.) הקהל עמו לבמה מלכותו ויהוה אלהיו עמו ויגדלהו למעלה וילכו שלמה וכל הקהל עמו לבמה אשר בגבעון כי שם היהויתחזק שלמה בן דויד על מלכותו ויהוה אלהיו עמו ויגדלהו למעלה וילכו שלמה וכל הקהל עמו לבמה אשר בגבעון כי שם היהויתחזק שלמה בן דויד על מלכותו ויהוה אלהיו עמו ויגדלהו למעלה וילכו שלמה וכל הקהל עמו לבמה אשר בגבעון כי שם היהויתחזק שלמה בן דויד על מלכותו ויהוה אלהיו עמו ויגדלהו למעלה וילכו שלמה וכל הקהל עמו לבמה אשר בגבעון כי שם היהויתחזק שלמה בן דויד על מלכותו ויהוה אלהיו עמו ויגדלהו למעלה וילכו שלמה וכל הקהל עמו לבמה אשר בגבעון כי שם היהויתחזק שלמה בן דויד על מלכותו ויהוה אלהיו עמו ויגדלהו למעלה וילכו שלמה וכל הקהל עמו לבמה אשר בגבעון כי שם היהויתחזק שלמה בן דויד על מלכותו ויהוה אלהיו עמו ויגדלהו למעלה וילכו שלמה וכל הקהל עמו לבמה אשר בגבעון כי שם היהויתחזק שלמה בן דויד על מלכותו ויהוה אלהיו עמו ויגדלהו למעלה וילכו שלמה וכל הקהל עמו לבמה אשר בגבעון כי שם היהויתחזק שלמה בן דויד על מלכותו ויהוה אלהיו עמו ויגדלהו למעלה וילכו שלמה וכל הקהל עמו לבמה אשר בגבעון כי שם היהויתחזק שלמה בן דויד על מלכותו ויהוה אלהיו עמו ויגדלהו למעלה וילכו שלמה וכל הקהל עמו לבמה אשר בגבעון כי שם היהויתחזק שלמה בן דויד על מלכותו ויהוה אלהיו עמו ויגדלהו למעלה וילכו שלמה וכל הקהל עמו לבמה אשר בגבעון כי שם היהויתחזק str. 1 שלמה בן דויד על מלכותו ויהוה אלהיו עמו ויגדלהו למעלה וילכו שלמה

2 Spis treści Wstęp...3 Uwagi do oznaczeń w materiałach...3 Struktura SEKCJI G1 [13,22-19,28]...4 Budowa argumentu SEKCJI G1...5 WARSTWA I SEKWENCJE A [13,22-30] i A1 [18,9-19,28]...6 WARSTWA II SEKWENCJE B [13,31-35] i B1 [17,20-18,8]...8 WARSTWA III SEKWENCJE C [14,1-6] i C1 [17,11-19]...9 WARSTWA IV SEKWENCJE D [14,7-11] i D1 [18,9-19,28]...9 WARSTWA V SEKWENCJE E [14,12-14] i E1 [16,1-31]...10 WARSTWA VI SEKWENCJE F [14,15-24] i F1 [15,1-35]...12 WARSTWA VII SEKWENCJA G [14,25-35] akcent sekcji...13 str. 2

3 Wstęp Wszystkie podstawowe założenia do niniejszych zajęć zostały przedstawione w pierwszym wykładzie cz. I. (wykład udostępniony na stronie Uwagi do oznaczeń w materiałach W materiałach zamieszczone zostały schematy blokowe i teksty z zaznaczeniem ich budowy w postaci mniej lub bardziej uproszczonej. W celu wskazania w tekście miejsc istotnych z punktu widzenia retoryki biblijnej wprowadzone zostały zaznaczenia kolorem. Poniższa tabela przedstawia sposób oznaczeń. Legenda Kolor czcionki /ramki czerwony czerwony niebieski zielony Rola zaznaczonego tekstu Oznaczenie tekstu w pozycji głównego akcentu. W przypadku relacji antytetycznej, wskazanie akcentu drugorzędnego. Oznaczenie tekstu w pozycji głównego akcentu. W przypadku relacji antytetycznej, wskazanie akcentu pierwszorzędnego. Oznaczenie tekstu w pozycji akcentu lokalnego. W przypadku relacji antytetycznej, wskazanie lokalnego akcentu drugorzędnego. Przykłady: A abc A abc B abc B1 abc A abc abc A1 abc abc abc abc abc B abc Tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst Tekst tekst tekst Tekst tekst tekst Tekst tekst tekst Tekst tekst tekst Tekst tekst tekst Tekst tekst tekst Tekst tekst tekst Tekst tekst tekst Tekst tekst tekst Tekst tekst tekst Tekst tekst tekst Tekst tekst tekst Tekst został przedstawiony z zaznaczeniem jego budowy poprzez wcięcia i oznaczenia jego części. Tekst został przedstawiony z zaznaczeniem jego budowy poprzez wcięcia i oznaczenia jego części. Tekst zwarty bez zaznaczonej graficznie budowy. Zawiera jedynie wskazanie miejsc akcentowanych. Tekst zwarty bez zaznaczonej graficznie budowy. Zawiera jedynie wskazanie miejsc akcentowanych. Kolorem czerwonym oznaczono sam tekst w miejscach akcentu głównego, akcenty pierwszorzędny i drugorzędny. Kolorem czerwonym oznaczono sam tekst w miejscu akcentu głównego. Lokalne akcenty pierwszorzędne zaznaczone są na niebiesko, a drugorzędny na zielono. Na niebiesko wskazano miejsce akcentu lokalnego. Kolorami brązowym i fioletowym wskazano miejsca akcentu lokalnego, którego elementy są w relacji antytetycznej. Akcent pierwszorzędny zaznaczono na niebiesko, a drugorzędny na zielono. str. 3

4 Struktura SEKCJI G1 [13,22-19,28] SEKWENCJA A [13,22-30] Wezwanie ludu by usilnie starał się przejść przez wąską bramę, jedyną drogę do zbawienia. Zignorowanie Chrystusa, gospodarza Królestwa, doprowadzi do wyłączenia. SEKWENCJA B [13,31-35] Zapowiedź zniszczenia Jerozolimy jako sądu za bunt przeciw Bogu i odrzucenie napomnień. Jezus, świadomy swojej misji i jej finału, zmierza ku Jerozolimie. SEKWENCJA C [14,1-6] Apel do liderów o powrót do rozsądku i właściwej oceny potrzeby miłosierdzia pomocy (uzdrowienie człowieka chorego na puchlinę w sabat). SEKWENCJA D [14,7-11] Wezwanie faryzeuszy do zaniechania wywyższania samych siebie i rywalizacji, niech inni potwierdzą ich godność. Jeśli nie, to grozi im publiczne poniżenie. SEKWENCJA E [14,12-14] Wezwanie do faryzeusza, by postawił na odpłatę za gościnność przez Boga, niż na wzajemność znajomych; niech raczej usłuży tym, którzy nie mogą się odwdzięczyć. SEKWENCJA F [14,15-24] Liderzy mówią o radościach Królestwa, ale są uparci, by nie uznać w Jezusie Chrystusa, który zaprasza ich do Królestwa. Pokochali TU i TERAZ dlatego ich miejsce zajmą mniejsi, słabsi, ubodzy (podobieństwo o uczcie). SEKWENCJA G [14,25-35] Jezus wzywa do uczniostwa, które będzie pełne oddania Jemu, oparte na prawdziwym wyrzeczeniu się siebie. Próby zachowania kontroli lub autonomii są próżne, lepiej zrozumieć swoją pozycję zawczasu i wybrać właściwą drogę do prawdziwego sukcesu. SEKWENCJA F1 [15,1-32] Zachęta i wezwanie do faryzeuszy i uczonych w Prawie, by uznali wartość nawróceń grzeszników i wspólnotę relacji z Ojcem, który chce przyjąć wszystkich. SEKWENCJA E1 [16,1-31] Ostra krytyka chciwości faryzeuszy, którzy zdradzili wskazania Prawa i Proroków. Obierając egoizm narażają się na negatywną odpłatę. Lekcja dla uczniów o wiernej służbie w sferze majętności. SEKWENCJA D1 [17,1-10] Bezwzględny nakaz dla uczniów, by przebaczali każdemu tylekroć, ile razy się upamięta. Wyniosłość w tej sytuacji może zatrzymać kogoś w podążaniu za Jezusem (uczniowie mają być posłuszni temu nakazowi jak słudzy wykonujący polecenia). SEKWENCJA C1 [17,11-19] Akt miłosierdzia Jezusa i brak wdzięczności za doznane dobro. Wdzięczność okazuje jedynie Samarytanin (oczyszczenie dziesięciu trędowatych). SEKWENCJA B1 [17,20-18,8] Wezwanie uczniów do czujności i zachowania wiary (gotowości na spotkanie Pana), w obliczu nadchodzącego dnia sądu Syna Człowieczego nad pokoleniem. SEKWENCJA A1 [18,9-19,28] Rozwinięcie idei wąskiej bramy. Ludzie nie mogą pominąć Jezusa jako Chrystusa, zwycięzcy śmierci, dawcy życia i sędziego nad ludźmi. Ostrzeżenie przed wyniosłością. str. 4

5 Budowa argumentu SEKCJI G1 Wezwanie do uczniostwa opartego na pierwszeństwie Jezusa i wyrzeczeniu się siebie samego WARSTWA VII Brak rozeznania liderów co do aktualnego działania Boga i Jego celów; grzesznicy, reagując na naukę Jezusa pokutą, doświadczają Królestwa przed liderami. WARSTWA VI Wskazania odnośnie wierności i oddania Bogu w sferze finansowej i majętności WARSTWA V Wezwanie do odrzucenia wyniosłości i wytrwania w posłuszeństwie na podobieństwo sługi; bezwzględny nakaz przebaczenia pokutującym (odmowa przebaczenia jako wyraz wyniosłości) WARSTWA IV Miłosierdzie Jezusa wrażliwość i determinacja, nawet pomimo braku wdzięczności WARSTWA III Sąd Syna Człowieczego nad Jerozolimą i pokoleniem. Wezwanie uczniów do gotowości na spotkanie z Panem. WARSTWA II Jezus Chrystus wąska brama do Królestw Bożego WARSTWA I Notatki str. 5

6 WARSTWA I SEKWENCJE A [13,22-30] i A1 [18,9-19,28] [13,22-30] SEKWENCJA A 1 - Wezwanie ludu do wybrania drogi sprawiedliwości Królestwa Bożego wąskiej bramy. Chrystus wąska brama dla każdego, kto pragnie sięgnąć życia wiecznego. (22) I obchodził miasta i wioski, nauczając, i zdążał w kierunku Jerozolimy. (23a) I rzekł ktoś do niego: Panie, czy tylko niewielu będzie zbawionych? (23b) On zaś rzekł do nich: (24) Starajcie się wejść przez wąską bramę, gdyż wielu, powiadam wam, będzie chciało wejść, ale nie będą mogli. (25) Gdy wstanie gospodarz i zamknie bramę, a wy staniecie na dworze i pukać będziecie w bramę, mówiąc: Panie, otwórz nam, a on odpowie: Nie [znam was] wiem, skąd jesteście. (26) Wówczas zaczniecie mówić: Jadaliśmy [przed tobą] i pijaliśmy przed tobą, i na ulicach naszych nauczałeś; (27) a on powie wam: Nie [znam was] wiem, skąd jesteście, odstąpcie ode mnie wszyscy, którzy czynicie nieprawość. (28) Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów, gdy ujrzycie Abrahama, Izaaka i Jakuba i wszystkich proroków w Królestwie Bożym, siebie samych zaś precz wyrzuconych. (29) I przyjdą ze wschodu i z zachodu, z północy i z południa, i zasiądą w Królestwie Bożym. (30) I oto ostatni będą pierwszymi, a pierwsi ostatnimi. Notatki 1 UWAGA: skreślenia i zmiany przekładu przede wszystkim związane są z poprawkami porządku słownego za greką; inne korekty za przekładem interlinearnym (sporadycznie za dosłownym przekładem NT EIB - NTD). str. 6

7 [18,9-19,28] SEKWENCJA A1 - Określenie wąskiej bramy jedyną drogą do Królestwa Bożego jest zaufanie, zdanie się na Jezusa, Chrystusa; wszystkie inne próby osiągnięcia Królestwa jako zapłaty lub wyróżnienia są próżne. [18,9-17] FRAGMENT A1 Duchowa pycha a oczekiwanie Bożego zmiłowania (problem faryzeuszy, ale i uczniów). (9) I powiedział także do tych, którzy pokładali ufność w sobie samych, że są usprawiedliwieni, a innych lekceważyli, to podobieństwo: (10) Dwóch ludzi weszło do świątyni, aby się modlić, jeden faryzeusz, a drugi celnik. (11) Faryzeusz stanął i tak się w duchu modlił: Boże, dziękuję ci, że nie jestem jak inni ludzie, rabusie, oszuści, cudzołożnicy albo też jak ten oto celnik. (12) Poszczę dwa razy w tygodniu, daję dziesięcinę z całego mego dorobku. (13) A celnik stanął z daleka i nie śmiał nawet oczu podnieść ku niebu, lecz bił się w pierś swoją, mówiąc: Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu. (14) Powiadam wam: Ten poszedł usprawiedliwiony do domu swego, tamten zaś nie; bo każdy, kto siebie wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony. (15) Przynieśli też do niego i dzieci, aby się ich dotknął. A widząc to uczniowie, gromili ich. (16) Jezus zaś przywołał je i rzekł: Pozwólcie dzieciom przychodzić do mnie i nie zabraniajcie im. Albowiem do takich należy Królestwo Boże. (17) Zaprawdę powiadam wam, kto nie przyjmie Królestwa Bożego jak dziecię, nie wejdzie do niego. [18,18-28] FRAGMENT B1 Zyskanie Królestwa Bożego i rozpoznanie Jezusa jako Chrystusa, a oczekiwanie życia wiecznego jako zapłaty. (18) I zapytał go pewien dostojnik tymi słowy: Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby odziedziczyć żywot wieczny? (19) Rzekł do niego Jezus: Dlaczego zwiesz mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko jeden Bóg. (20) Znasz przykazania: Nie cudzołóż, nie zabijaj, nie kradnij, nie mów fałszywego świadectwa, czcij ojca swego i matkę swoją. (21) Ten zaś rzekł: Tego wszystkiego przestrzegałem od młodości. (22) A gdy to Jezus usłyszał, rzekł do niego: Jeszcze jednego ci brak. Sprzedaj wszystko, co tylko masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie, a potem przyjdź i naśladuj mnie. (23) Ten zaś, usłyszawszy to, zasmucił się; był bowiem bardzo bogaty. (24) A Jezus, gdy go takim ujrzał, powiedział: Jak trudno tym, którzy mają majętności, wejść do Królestwa Bożego. (25) Łatwiej bowiem wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogatemu wejść do Królestwa Bożego. (26) A ci, którzy to usłyszeli, rzekli: Któż tedy może być zbawiony? (27) On zaś rzekł: Co niemożliwe jest u ludzi, możliwe jest u Boga. (28) A Piotr rzekł: Oto my opuściliśmy, co było nasze, a poszliśmy za tobą. (29) On zaś rzekł do nich: Zaprawdę powiadam wam, że nie ma takiego, który by opuścił dom czy żonę, czy braci, czy rodziców, czy dzieci dla Królestwa Bożego, (30) a nie otrzymał w zamian daleko więcej w czasie obecnym, a w świecie przyszłym żywota wiecznego. [18,31-34] FRAGMENT C1 - Zapowiedź poniżenia, wyśmiania i śmierci Jezusa w Jerozolimie. (31) A wziąwszy z sobą dwunastu, rzekł do nich: Oto idziemy do Jerozolimy, i wszystko, co napisali prorocy, wypełni się nad Synem Człowieczym. (32) Wydadzą go bowiem poganom i wyśmieją, zelżą i oplwają, (33) a ubiczowawszy, zabiją go, ale dnia trzeciego zmartwychwstanie. (34) Lecz oni nic z tego nie zrozumieli i było to słowo zakryte przed nimi, i nie wiedzieli, co mówiono. [18,35-43] FRAGMENT A2 - Jezus okazuje miłosierdzie odtrąconemu przez uczniów ślepcowi. (35) A gdy On przybliżał się do Jerycha, pewien ślepiec siedział przy drodze, żebrząc. (36) A gdy usłyszał, że tłum przechodzi, dowiadywał się, co się dzieje. (37) Powiedzieli mu wtedy, że Jezus Nazareński przechodzi. (38) I zaczął wołać: Jezusie, Synu Dawidowy, zmiłuj się nade mną! (39) A ci, którzy szli na przedzie, gromili go, by milczał. On zaś coraz głośniej wołał: Synu Dawidowy, zmiłuj się nade mną! (40) Wtedy Jezus przystanął i kazał przyprowadzić go do siebie. A gdy ten się zbliżył, zapytał go, (41) mówiąc: Co chcesz, abym ci uczynił? A on odrzekł: Panie, abym przejrzał. (42) A Jezus rzekł do niego: Przejrzyj! Wiara twoja uzdrowiła cię. (43) I zaraz odzyskał wzrok, i szedł za nim, wielbiąc Boga. A cały lud, ujrzawszy to, oddał chwałę Bogu. [19,1-6] FRAGMENT B2 - Pozytywna reakcja bogatego celnika, Zacheusza, na Jezusa. (1) I wszedłszy do Jerycha, przechodził przez nie. (2) A oto mąż, imieniem Zacheusz, przełożony nad celnikami, człowiek bogaty, (3) pragnął widzieć Jezusa, kto to jest, lecz nie mógł z powodu tłumu, gdyż był małego wzrostu. (4) Pobiegł więc naprzód i wszedł na drzewo sykomory, aby go ujrzeć, bo tamtędy miał przechodzić. (5) A gdy Jezus przybył na to miejsce, spojrzał w górę i rzekł do niego: Zacheuszu, zejdź śpiesznie, gdyż dziś muszę się zatrzymać w twoim domu. (6) I zszedł śpiesznie, i przyjął go z radością. (7) A widząc to, wszyscy szemrali, mówiąc: Do człowieka grzesznego przybył w gościnę. (8) Zacheusz zaś stanął i rzekł do Pana: Panie, oto połowę majątku mojego daję ubogim, a jeśli na kim co wymusiłem, jestem gotów oddać w czwórnasób. (9) A Jezus rzekł do niego: Dziś zbawienie stało się udziałem domu tego, ponieważ i on jest synem Abrahamowym. (10) Przyszedł bowiem Syn Człowieczy, aby szukać i zbawić to, co zginęło. [19,11-28] FRAGMENT C2 Przeciwników Chrystusa, Króla, spotka surowy sąd. Oczekiwanie na powrót Jezusa to czas wytężonej pracy i poświęcenia. Praca zostanie oceniona i stosownie nagrodzona. (11) A gdy oni tego słuchali, powiedział im dodatkowo podobieństwo, dlatego że był blisko Jerozolimy, a oni mniemali, że wkrótce ma się objawić Królestwo Boże. (12) Rzekł więc: Pewien człowiek szlachetnego rodu udał się do dalekiego kraju, aby objąć królowanie i wrócić. (13) Przywołał więc dziesięciu sług swoich i dał im dziesięć min, i rzekł do nich: Obracajcie nimi, aż powrócę. (14) Lecz poddani nienawidzili go, wysłali więc za nim poselstwo z tymi słowy: Nie chcemy, aby ten królował nad nami. (15) A gdy on, objąwszy królowanie powrócił [objąwszy królowanie], kazał przywołać do siebie te sługi, którym dał pieniądze, aby się dowiedzieć, ile kto zarobił. (16) Zjawił się więc pierwszy i rzekł: Panie, mina twoja przyniosła dziesięć min zysku. (17) I rzekł do niego: To dobrze, sługo dobry, przeto iż w małym [najmniejszym] byłeś wierny, obejmij władzę nad dziesięciu miastami. (18) I przyszedł drugi, mówiąc: Panie, mina twoja przyniosła pięć min. (19) Rzekł i do niego: Także i ty bądź nad pięciu miastami. (20) A inny przyszedł i rzekł: Panie, oto mina twoja, którą trzymałem w chustce. (21) Bałem się bowiem ciebie, żeś człowiekiem surowym; bierzesz, czego nie położyłeś, i żniesz, czego nie posiałeś. (22) Rzecze do niego: Na podstawie twoich słów osądzę cię, sługo zły. Wiedziałeś, że jestem człowiekiem surowym; biorę, czego nie położyłem, i żnę, czego nie posiałem. (23) Dlaczego więc nie dałeś pieniędzy moich do banku? Po powrocie miałbym je z zyskiem? (24) A do tych, którzy stali obok, powiedział: Odbierzcie od niego minę, a dajcie temu, który ma dziesięć min. (25) A oni rzekli do niego: Panie, ma już dziesięć min. (26) Powiadam wam, iż każdemu, kto ma, będzie dane, temu zaś, który nie ma, i to, co ma, będzie odebrane. (27) Ale tych nieprzyjaciół moich, którzy nie chcieli, bym ja królował nad nimi, przyprowadźcie tutaj i zabijcie ich na moich oczach. (28) I powiedziawszy to, szedł dalej, zdążając do Jerozolimy. str. 7

8 WARSTWA II SEKWENCJE B [13,31-35] i B1 [17,20-18,8] [13,31-35] SEKWENCJA B - Zapowiedzi sądu nad Jerozolimą i śmierci Jezusa, Proroka, w Jerozolimie; świadectwo o trosce Jezusa, Syna Bożego, o Jego lud (zapowiedź powtórnego przyjścia w chwale). (31) W tym czasie przybyli niektórzy faryzeusze, mówiąc do niego: Wyjdź stąd i oddal się, gdyż Herod chce cię zabić. (32) I rzekł do nich: Idźcie i powiedzcie temu lisowi: Oto wypędzam demony i dokonuję uzdrowień dziś i jutro, a trzeciego dnia skończę. (33) Tymczasem muszę dziś i jutro, i pojutrze odbyć drogę, bo jest nie do pomyślenia, by prorok ginął poza Jerozolimą. (34) Jeruzalem, Jeruzalem, które zabijasz proroków i kamienujesz tych, którzy do ciebie byli posłani, ileż to razy chciałem zgromadzić dzieci twoje, jak kokosz zgromadza pisklęta swoje pod skrzydła, a nie chcieliście. (35) Oto wasz dom pusty wam zostanie. [Oto pozostawiany_jest wam dom wasz {opustoszały}] Powiadam wam: Nie ujrzycie mnie, aż nastanie czas, kiedy powiecie: Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Pańskim. [17,20-18,8] SEKWENCJA B1 - Jezus zapowiada, że zostanie odrzucony przez pokolenie, lecz przyjdzie i dokona sądu nad pokoleniem. Wezwanie uczniów do wytrwałości w nadchodzącym ucisku. [17,20-25] FRAGMENT A1 - Faryzeusze nie rozpoznają Jezusa jako kluczowego znaku Królestwa Bożego. Wezwanie uczniów do czujności w kontekście nadchodzącego sądu. (20) Zapytany zaś przez faryzeuszów, kiedy przyjdzie Królestwo Boże, odpowiedział im i rzekł: Królestwo Boże nie przychodzi dostrzegalnie, (21) ani nie będą mówić: Oto tutaj jest, albo: Tam; oto bowiem Królestwo Boże jest pośród was. (22) Rzekł też do uczniów: Przyjdą czasy, kiedy będziecie pragnęli widzieć jeden z dni Syna Człowieczego, a nie ujrzycie. (23) I będą mówić do was: Oto tam, oto tu. Nie chodźcie, ani się tam nie udawajcie. (24) Bo jak błyskawica, gdy zabłyśnie, świeci od jednego krańca nieba aż po drugi, tak będzie i Syn Człowieczy w dniu swoim. (25) Lecz przedtem musi wiele cierpieć i być odrzucony przez to pokolenie. [17,26-30] FRAGMENT B1 Wezwanie do gotowości pozostawienia wszystkiego w chwili nadejścia Chrystusa [17,26-30] ELEMENT A1 Zapowiedź sądu przez Syna Człowieczego (na wzór potopu i sądu nad Sodomą) (26) A jak było za dni Noego, tak będzie i za dni Syna Człowieczego. (27) Jedli, pili, żenili się i za mąż wychodzili aż do dnia, kiedy Noe wszedł do arki i nastał potop, i wytracił wszystkich. (28) Podobnie też było za dni Lota: Jedli, pili, kupowali, sprzedawali, szczepili, budowali; (29) a w dniu kiedy Lot wyszedł z Sodomy, spadł z nieba ogień z siarką i wytracił wszystkich. (30) Tak też będzie w dniu, kiedy Syn Człowieczy się objawi. [17,31-37] ELEMENT B1 - Zapowiedź wybawienia dla wiernych w czasie ponownego przyjścia Chrystusa. (31) Jeśli kto w owym dniu będzie na dachu, a rzeczy jego w mieszkaniu, niechaj nie schodzi na dół, aby je zabrać; a kto będzie na polu, podobnie, niechaj nie wraca. (32) Wspomnijcie żonę Lota. (33) Ten, który zabiegać będzie o życie swoje, by je zachować, utraci je, a kto je utraci, odzyska je. [17,34-36] ELEMENT A2 Zapowiedź rozdziału pomiędzy tymi, którzy zostaną wybawieni przez Boga od tych, którzy pozostaną na sąd przedstawiciele obu grup żyją tuż obok siebie (różni ich wnętrze) (34) Powiadam wam: Tej nocy dwaj będą na jednym łożu, jeden będzie zabrany, a drugi pozostawiony. (35) Dwie mleć będą na jednym miejscu, jedna będzie zabrana, a druga pozostawiona. (36) Dwóch będzie na roli; jeden będzie zabrany, a drugi pozostawiony. [17,37] ELEMENT B2 Sentencjonalne wyrażenie o naturalnym gromadzeniu się głodnych przy pożywieniu; tu: wiernych przy Chrystusie. (37) A odpowiadając, mówią do niego: Gdzie, Panie? On zaś rzekł do nich: Gdzie jest padlina, tam zlatują się i sępy. [18,1-8a] FRAGMENT A2 - Jezus wzywa uczniów do wytrwałej modlitwy w czasie problemów/ucisków, gdyż Bóg ma ich na uwadze i weźmie ich w obronę. (1) Powiedział im też podobieństwo o tym, że powinni zawsze się modlić i nie ustawać, (2) mówiąc: Był w jednym mieście pewien sędzia, który Boga się nie bał, a z człowiekiem się nie liczył. (3) Była też w owym mieście pewna wdowa, która go nachodziła i mówiła: Weź mię w obronę przed moim przeciwnikiem. (4) I przez długi czas nie chciał. Potem zaś powiedział sobie: Chociaż i Boga się nie boję ani z człowiekiem się nie liczę, (5) jednak ponieważ naprzykrza mi się ta wdowa, wezmę ją w obronę, by w końcu nie przyszła i nie uderzyła mnie w twarz. (6) I rzekł Pan: Słuchajcie, co ten niesprawiedliwy sędzia powiada! (7) A czyżby Bóg nie wziął w obronę swoich wybranych, którzy wołają do niego we dnie i w nocy, chociaż zwleka w ich sprawie? (8a) Powiadam wam, że szybko weźmie ich w obronę. [18,8b] FRAGMENT B2 Trwanie w zaufaniu do Chrystusa - prawdziwa kwestia dla tych, którzy podążają za Chrystusem i oczekują Jego powrotu. Krytyczna uwaga Jezusa na temat wierności uczniów w czasie Jego powrotu (?) (8b) Tylko, czy Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie? str. 8

9 WARSTWA III SEKWENCJE C [14,1-6] i C1 [17,11-19] [14,1-6] SEKWENCJA C - Uzdrowienie chorego na puchlinę w sabat - ilustracja braku miłosierdzia faryzeuszy i uczonych w Prawie. (1) A gdy Jezus wszedł w sabat do domu jednego z przedniejszych faryzeuszów, aby spożyć posiłek, oni go podpatrywali. (2) I oto zjawił się przed nim pewien człowiek chory na puchlinę. (3) Wtedy Jezus zapytał uczonych w zakonie i faryzeuszów, mówiąc: Czy wolno w sabat uzdrawiać, czy też nie? [I odpowiadając Jezus rzekł do znawców Prawa i faryzeuszy mówiąc:] Czy wolno w sabat uzdrawiać, czy też nie? (4) A oni milczeli. On zaś ujął go, uzdrowił i odprawił. (5) Potem rzekł do nich: Jeśli osioł lub wół którego z was wpadnie do studni, czy zaraz, nawet w dzień sabatu, go nie wyciągnie? (6) I nie mogli mu na to dać odpowiedzi. [17,11-19] SEKWENCJA C1 - Oczyszczenie dziesięciu trędowatych - ilustracja miłosierdzia Jezusa pomimo braku wdzięczności (wdzięczność wyraził jedynie Samarytanin). (11) A w drodze do Jerozolimy przechodził między Samarią i Galileą. (12) Gdy wszedł do pewnej wioski, wyszło naprzeciw niego dziesięciu trędowatych mężów, którzy stanęli z daleka. (13) I podnieśli swój głos, mówiąc: Jezusie, Mistrzu! Zmiłuj się nad nami. (14) A gdy ich ujrzał, rzekł do nich: Idźcie, ukażcie się kapłanom. A gdy szli, zostali oczyszczeni. (15) Jeden zaś z nich, widząc, że został uzdrowiony, wrócił, donośnym głosem chwaląc Boga. (16) I padł na twarz do nóg jego, dziękując mu, a był to Samarytanin. (17) A Jezus odezwał się i rzekł: Czyż nie dziesięciu zostało oczyszczonych? A gdzie jest dziewięciu? (18) Czyż nikt się nie znalazł, który by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec? (19) I rzekł mu: Wstań, idź! Wiara twoja uzdrowiła cię. WARSTWA IV SEKWENCJE D [14,7-11] i D1 [18,9-19,28] [14,7-11] SEKWENCJA D - Jezus krytykuje wywyższanie się faryzeuszy i ich rywalizowanie między sobą (wybieranie pierwszych miejsc na przyjęciu). (7) Następnie, gdy zauważył, jak obierali pierwsze miejsca, powiedział do zaproszonych podobieństwo, tak do nich mówiąc: (8) Gdy cię ktoś zaprosi na wesele, nie siadaj na pierwszym miejscu, bo czasem zjawi się ktoś znaczniejszy od ciebie, także zaproszony, (9) wtedy przyjdzie ten, który ciebie i tamtego zaprosił i powie ci: Ustąp temu miejsca; i wtedy ze wstydem będziesz musiał zająć ostatnie miejsce. (10) A gdy będziesz zaproszony i pójdziesz, usiądź na ostatnim miejscu, gdy zaś przyjdzie ten, który cię zaprosił, rzecze do ciebie: Przyjacielu, usiądź wyżej! Wtedy doznasz czci wobec wszystkich współbiesiadników. (11) Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony. [17,1-10] SEKWENCJA D1 - Nakaz przebaczenia tym, którzy żałują; wezwanie uczniów do troski o najmniejszych, uniżenia i przyjęcia postawy sługi (zwłaszcza w odniesieniu do nakazu Jezusa przebaczania pokutującemu). (1) I rzekł do uczniów swoich: Niepodobna, by zgorszenia nie przyszły, lecz biada temu, przez którego przychodzą. (2) Lepiej by było dla niego, gdyby kamień młyński zawisł na szyi jego, a jego wrzucono do morza, niż żeby zgorszył jednego z tych maluczkich. (3) Miejcie się na baczności. Jeśliby zgrzeszył twój brat, strofuj go, (3) a jeśli się upamięta, odpuść odpuścisz mu. (4) A jeśliby siedemkroć na dzień zgrzeszył przeciwko tobie, i siedemkroć zwrócił się do ciebie, mówiąc: Żałuję tego, odpuść będziesz odpuszczał mu. (5) I rzekli apostołowie do Pana: Przydaj nam wiary. (6) A Pan rzekł: Jeślibyście mieli wiarę jak ziarno gorczyczne, i rzeklibyście do tego figowca: Wyrwij się z korzeniem i przesadź się w morze, usłuchałby was. (7) Kto zaś z was, mając sługę, który orze lub pasie, powie do niego, gdy powróci z pola: Chodź zaraz i zasiądź do stołu? (8) Czy nie powie mu raczej: Przygotuj mi wieczerzę, przepasz się i usługuj mi, aż się najem i napiję, a potem i ty będziesz jadł i pił? (9) Czy dziękuje słudze, że uczynił to, co mu polecono? (10) Tak i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono, mówcie: Sługami nieużytecznymi jesteśmy, bo co winniśmy byli uczynić, uczyniliśmy. str. 9

10 WARSTWA V SEKWENCJE E [14,12-14] i E1 [16,1-31] [14,12-14] SEKWENCJA E - Jezus krytykuje brak dbałości faryzeuszy o ubogich, chorych i odrzuconych ( ostatnich ). (12) Powiedział też do tego, który go zaprosił: Gdy dajesz obiad albo wieczerzę, nie zwołuj swoich przyjaciół ani swoich braci, ani swoich krewnych, ani bogatych sąsiadów, żeby cię czasem i oni nawzajem nie zaprosili, i miałbyś już odpłatę. (13) Lecz gdy urządzasz przyjęcie, zaproś ubogich, ułomnych, chromych, ślepych. (14) I będziesz błogosławiony, bo nie mają ci czym odpłacić. Odpłatę bowiem będziesz miał przy zmartwychwstaniu sprawiedliwych. Notatki str. 10

11 [16,1-31] SEKWENCJA E1 - Nauka o właściwym stosunku i posługiwaniu się majątkiem i ostra krytyka chciwości faryzeuszy. [16,1-13] FRAGMENT A Wezwanie do wierności w sprawach finansowych w kontekście ostatecznego celu - nagrody w niebie; postawa ucznia ma wyrażać przede wszystkim chęć podobania się Bogu i pragnienie odebrania odpłaty od Niego [16,1-8] ELEMENT A Przykład złego nadzorcy, który umiłował pieniądze bardziej niż swego pana (1) Potem powiedział jeszcze do uczniów: Był pewien bogaty człowiek, który miał zarządcę, a tego oskarżono przed nim, że trwoni jego majętność. (2) I przywoławszy go, rzekł mu: Cóż to słyszę o tobie? Zdaj sprawę z twego szafarstwa, albowiem już nie będziesz mógł nadal zarządzać. [16,3-8] ELEMENT B Postawa niewiernego zarządcy jako przykład nadużycia pozycji i nieuczciwości w zarządzaniu powierzonym majątkiem w celu zapewnienia sobie doczesnego bezpieczeństwa (3) I rzekł zarządca do siebie samego: Cóż pocznę, skoro pan mój odbiera mi szafarstwo? Nie mam sił, aby kopać, a żebrać się wstydzę (4) Wiem, co uczynię, aby [-] gdy zostanę usunięty z szafarstwa [przyjęli mnie do domów swoich]. (5) I wezwał dłużników swego pana, każdego z osobna, i rzekł do pierwszego: Ile winieneś panu memu? (6) A ten odrzekł: Sto baryłek oliwy. Rzekł mu więc: Weź zapis swój, siądź i szybko napisz pięćdziesiąt. (7) Potem rzekł do drugiego: A ty ile winieneś? A ten odrzekł: Sto korców pszenicy. Rzekł mu: Weź zapis swój i napisz osiemdziesiąt. (8) I pochwalił pan nieuczciwego zarządcę, że przebiegle postąpił, bo synowie tego świata są przebieglejsi w rodzaju swoim od synów światłości. [16,9] ELEMENT B1 Zasada wierności i sprawiedliwości oraz wezwanie do używania pieniędzy w taki sposób, aby zapewnić sobie przyjęcie do nieba i możność kierowania prawdziwymi dobrami (9) I Ja wam powiadam: Zyskujcie sobie przyjaciół mamoną niesprawiedliwości, aby, gdy się skończy, przyjęli was do wiecznych przybytków. (10) Kto jest wierny w najmniejszej sprawie i w wielkiej jest wierny, a kto w najmniejszej jest niesprawiedliwy i w wielkiej jest niesprawiedliwy. (11) Jeśli więc w niesprawiedliwej mamonie nie byliście wierni, któż wam powierzy prawdziwą wartość? (12) A jeśli nie byliście wierni w sprawie cudzej, któż wam poruczy rzecz własną waszą? [16,13] ELEMENT A1 Zasada wierności jednemu panu (13) Żaden sługa nie może dwóm panom służyć, gdyż albo jednego nienawidzić będzie, a drugiego miłować, albo jednego trzymać się będzie, a drugim pogardzi. Nie możecie Bogu służyć i mamonie. [16,14] FRAGMENT B Reakcja chciwych faryzeuszy wyśmiewają słowa Jezusa (14) A słyszeli to wszystko faryzeusze, którzy byli chciwi i naśmiewali się z niego. [16,15] FRAGMENT B1 Sąd Jezusa nad faryzeuszami za ich obłudę i chciwość (15) I powiedział im: Wy jesteście tymi, którzy chcą uchodzić [za sprawiedliwych] w oczach ludzi za sprawiedliwych, lecz Bóg zna serca wasze. Gdyż to, co u ludzi jest wyniosłe, obrzydliwością jest przed Bogiem. [16,16-31] FRAGMENT A1 Egoizm bogatych liderów poprowadzi ich do odpłaty po śmierci ominie ich nagroda [16,16-18] ELEMENT A Jezus zarzuca faryzeuszom zdradę w stosunku do Prawa, które zakładało miłosierdzie i solidarność ludu Bożego (16) [zakon i prorocy] Do czasów Jana był zakon i prorocy, od tego czasu [Królestwo Boże] jest zwiastowane Królestwo Boże i każdy się do niego gwałtem wdziera. (17) Lecz łatwiej jest niebu i ziemi przeminąć, niż [z zakonu] przepaść jednej kresce z zakonu [przepaść]. (18) Każdy kto opuszcza żonę swoją, a pojmuje inną, cudzołoży, a kto opuszczoną przez męża poślubia, cudzołoży. [16,19-21] ELEMENT B Historia bogacza egoisty i żebraka Łazarza; bogacz jest ślepy na sytuację i potrzeby Łazarza opis ich pozycji za życia. (19) A był pewien człowiek bogaty, który się przyodziewał w szkarłatne szaty i kosztowne tkaniny i co dzień wystawnie ucztował. (20) [Biedny zaś pewien imieniem Łazarz rzucony był przy bramie jego, owrzodzony] Był też pewien żebrak, imieniem Łazarz, który leżał u jego wrót owrzodziały, (21) i pragnął nasycić się odpadkami ze stołu bogacza, a tymczasem psy przychodziły i lizały jego rany. [16,22] ELEMENT C Śmierć bogacza sprowadza na niego odpłatę - cierpienie. (22) I stało się, że umarł żebrak, i zanieśli go aniołowie na łono Abrahamowe; umarł też bogacz i został pochowany. [16,23] ELEMENT C1 Śmierć Łazarza prowadzi go do miejsca pociechy. (23) A gdy w krainie umarłych [podniósłszy oczy swoje będąc w męczarniach] cierpiał męki i podniósł oczy swoje, ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie. [16,24-26] ELEMENT B1 Błaganie bogacza o ulgę okazuje się niemożliwe do spełnienia swoją zapłatę odebrał /przyznał sobie w czasie życia opis ich pozycji po śmierci. (24) Wtedy zawołał i rzekł: Ojcze Abrahamie, zmiłuj się nade mną i poślij Łazarza, aby umoczył koniec palca swego w wodzie i ochłodził mi język, bo męki cierpię w tym płomieniu. (25) Abraham zaś rzekł: Synu, pomnij, że dobro swoje [odebrałeś] otrzymałeś za swego życia, podobnie jak Łazarz zło; teraz on tutaj doznaje pociechy, a ty męki cierpisz. (26) I poza tym wszystkim między nami a wami rozciąga się wielka przepaść, aby ci, którzy chcą stąd do was przejść, nie mogli, ani też stamtąd do nas nie mogli się przeprawić. [16,27-31] ELEMENT A1 Posłuszeństwo nauce Prawa i Proroków wystarcza do sięgnięcia po życie i nagrodę po śmierci. Egoizm bogacza świadczył, że za życia porzucił on wierność Prawu (podobnie jego bracia). Droga przez pisma pozostaje w mocy. (27) I rzekł: Proszę cię więc, ojcze, abyś go posłał do domu ojca mego. (28) Mam bowiem pięciu braci, niechaj złoży świadectwo wobec nich, aby i oni nie przyszli na to miejsce męki. (29) Rzekł mu Abraham: Mają Mojżesza i proroków, niechże ich słuchają. (30) A on rzekł: Nie, ojcze Abrahamie, ale jeśli kto z umarłych pójdzie do nich, upamiętają się. (31) I odrzekł mu: Jeśli Mojżesza i proroków nie słuchają, to choćby kto z umarłych powstał, też nie uwierzą. str. 11

12 WARSTWA VI SEKWENCJE F [14,15-24] i F1 [15,1-35] [14,15-24] SEKWENCJA F - Jezus w podobieństwie o uczcie zapowiada, że liderzy, którzy dali pierwszeństwo przyjemności życia doczesnego, odrzucili Jego zaproszenie do Królestwa Bożego (wejdą do niego ostatni, tj. ubodzy i odrzuceni, tj. słabi duchowo i społecznie). (15) Gdy to usłyszał jeden ze współbiesiadników, rzekł do niego: Błogosławiony ten, który będzie spożywał chleb w Królestwie Bożym. (16) A On mu rzekł: Pewien człowiek przygotował wielką wieczerzę i zaprosił wielu. (17) I posłał swego sługę w godzinę wieczerzy, aby powiedział zaproszonym: Przyjdźcie, bo już wszystko gotowe. (18) I poczęli się [jednakowo] wszyscy jeden po drugim wymawiać. Pierwszy mu rzekł: Kupiłem pole i muszę pójść je zobaczyć; proszę cię, miej mię za wytłumaczonego. (19) A drugi rzekł: Kupiłem pięć par wołów i idę je wypróbować; proszę cię, miej mię za wytłumaczonego. (20) A inny rzekł: Żonę pojąłem (20) i dlatego nie mogę przyjść. (21) A gdy wrócił sługa, doniósł o tym panu swemu. Wtedy gospodarz rozgniewał się i rzekł do sługi swego: Wyjdź prędko na place i ulice miasta i sprowadź tutaj ubogich i ułomnych, i ślepych, i chromych [wprowadź tu]. (22) I oznajmił sługa: Panie, tak się stało, jak rozkazałeś, i jeszcze jest miejsce. (23) Wtedy rzekł pan do sługi: Wyjdź na drogi i między opłotki i przymuszaj, by weszli, i niech będzie zapełniony dom mój. (24) Albowiem mówię wam, że żaden z owych zaproszonych mężów nie skosztuje mojej wieczerzy. [15,1-32] SEKWENCJA F1 - Zaproszenie Boga skierowane jest do wszystkich, sprawiedliwych i grzeszników. Ilustracje miłości Ojca. Wezwanie sprawiedliwych do radości z powrotu grzeszników (zaginiona owca, zgubiona drachma, syn marnotrawny). [15,1-2] FRAGMENT A Jezus przyciąga grzeszników. Posiłki Jezusa z grzesznikami to powód szemrania faryzeuszy i uczonych w Piśmie (1) A zbliżali się do niego wszyscy celnicy i grzesznicy, aby go słuchać. (2) Faryzeusze zaś i uczeni w Piśmie szemrali i mówili: Ten grzeszników przyjmuje i jada z nimi. [15,3-10] FRAGMENT B Powrót każdego grzesznika do relacji z Bogiem to powód do radości; podobieństwo o zgubionej owcy i drachmie (3) Powiedział im więc takie podobieństwo: (4) Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie pozostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustkowiu i nie idzie za zgubioną, aż ją odnajdzie? (5) A odnalazłszy, kładzie ją na ramiona swoje i raduje się, (6) i przyszedłszy do domu, zwołuje przyjaciół i sąsiadów, mówiąc do nich: Weselcie się ze mną, gdyż odnalazłem moją zgubioną owcę! (7) Powiadam wam: Większa będzie radość w niebie z jednego grzesznika, który się upamięta, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują upamiętania. (8) Albo, która niewiasta, mając dziesięć drachm, gdy zgubi jedną drachmę, nie bierze światła, nie wymiata domu i nie szuka gorliwie, aż znajdzie? (9) A znalazłszy, zwołuje przyjaciółki oraz sąsiadki i mówi: Weselcie się ze mną, gdyż znalazłam drachmę, którą zgubiłam. (10) Taka, mówię wam, jest radość wśród aniołów Bożych nad jednym grzesznikiem, który się upamięta. [15,11-32] FRAGMENT A1 Ojciec, który z radością wita powracających grzeszników, zaprasza liderów (starszego brata) do takiej samej postawy i do uznania jednej społeczności wszystkich ufających Bogu. (11) Potem rzekł: Pewien człowiek miał dwóch synów. (12) I rzekł młodszy z nich ojcu: Ojcze, daj mi część majętności, która na mnie przypada. Wtedy ten rozdzielił im majętność. (13) A po niewielu dniach młodszy syn zabrał wszystko i odjechał do dalekiego kraju, i tam roztrwonił swój majątek, prowadząc rozwiązłe życie. (14) A gdy wydał wszystko, nastał wielki głód w owym kraju i on zaczął cierpieć niedostatek. (15) Poszedł więc i przystał do jednego z obywateli owego kraju, a ten wysłał go do swej posiadłości wiejskiej, aby pasł świnie. (16) I pragnął napełnić brzuch swój omłotem, którym karmiły się świnie, lecz nikt mu nie dawał. (17) A wejrzawszy w siebie, rzekł: Iluż to najemników ojca mojego ma pod dostatkiem chleba, a ja tu z głodu ginę. (18) Wstanę i pójdę do ojca mego i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciwko niebu i przeciwko tobie, (19) już nie jestem godzien nazywać się synem twoim, uczyń ze mnie jednego z najemników swoich. (20) Wstał i poszedł do ojca swego. A gdy jeszcze był daleko, ujrzał go jego ojciec, użalił się i pobiegłszy rzucił mu się na szyję, i pocałował go. (21) Syn zaś rzekł do niego: Ojcze, zgrzeszyłem przeciwko niebu i przeciwko tobie, już nie jestem godzien nazywać się synem twoim. (22) Ojciec zaś rzekł do sług swoich: Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie też pierścień na jego rękę i sandały na nogi, (23) i przyprowadźcie tuczne cielę, zabijcie je, a jedzmy i weselmy się, (24) dlatego że ten syn mój był umarły, a ożył, zaginął, a odnalazł się. I zaczęli się weselić. (25) Starszy zaś syn jego był w polu. A gdy wracając zbliżył się do domu, usłyszał muzykę i tańce, (26) i przywoławszy jednego ze sług, pytał, co to jest. (27) Ten zaś rzekł do niego: Brat twój przyszedł i ojciec twój kazał zabić tuczne cielę, że go zdrowym odzyskał. (28) Rozgniewał się więc i nie chciał wejść. Tedy ojciec jego wyszedł i prosił go. (29) Ten zaś odrzekł ojcu: Oto tyle lat służę ci i nigdy nie przestąpiłem rozkazu twego, a mnie nigdy nie dałeś nawet koźlęcia, bym się mógł zabawić z przyjaciółmi mymi. (30) Gdy zaś ten syn twój, który roztrwonił majętność twoją z nierządnicami, przyszedł, kazałeś dla niego zabić tuczne cielę. (31) Wtedy on rzekł do niego: Synu, ty zawsze jesteś ze mną i wszystko moje jest twoim. (32) Należało zaś weselić się i radować, że ten brat twój był umarły, a ożył, zaginął, a odnalazł się. str. 12

13 WARSTWA VII SEKWENCJA G [14,25-35] akcent sekcji [14,25-35] SEKWENCJA G - Jezus wzywa do wyrzeczenia się wszystkiego i pójścia za Nim, naśladując Go. Uczeń powinien odrzucić wszelkie sposoby zagwarantowania sobie bezpieczeństwa i złożyć nadzieję jedynie w Chrystusie. (25) A szły z nim liczne tłumy, i obróciwszy się, rzekł do nich: (26) Jeśli kto przychodzi do mnie, a nie ma w nienawiści ojca swego i matki, i żony, i dzieci, i braci, i sióstr, a nawet i życia swego, nie może być uczniem moim. (27) Kto nie dźwiga krzyża swojego, a idzie za mną, nie może być uczniem moim. (28a) Któż bowiem z was, chcąc zbudować wieżę, (28b) nie usiądzie najpierw i nie obliczy kosztów, (28c) czy ma na wykończenie? (29a) Aby gdy już położy fundament, a nie może dokończyć, (31a) Albo, który król, wyruszając na wojnę z drugim królem, (31b) nie siądzie najpierw i nie naradzi się, (29b) wszyscy, którzy by to widzieli, nie zaczęli naśmiewać się z niego, (30) mówiąc: Ten człowiek zaczął budować, a nie mógł dokończyć. (31c) czy będzie w stanie w dziesięć tysięcy zmierzyć się z tym, który z dwudziestoma tysiącami wyrusza przeciwko niemu? (32a) Jeśli zaś nie, (32b) to gdy tamten jeszcze jest daleko, wysyła poselstwo i zapytuje o warunki pokoju. (33) Tak więc każdy z was, który się nie wyrzeknie wszystkiego, co ma, nie może być uczniem moim. (34) Dobrą rzeczą jest sól; jeśli jednak sól zwietrzeje, czym ją przyprawić? (35) Nie nadaje się ani do ziemi, ani do nawozu; precz ją wyrzucają. Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha. Notatki str. 13

14 ויתחזק שלמה בן דויד על מלכותו ויהוה אלהיו עמו ויגדלהו למעלה וילכו בגבעון כי שם היהויתחזק שלמה בן אשרWrzesień 2015 Styczeń לבמה 2016 שלמה וכל הקהל עמו דויד על מלכותו ויהוה אלהיו עמו ויגדלהו למעלה וילכו שלמה וכל הקהל עמו לבמה אשר בגבעון כי שם היהויתחזק שלמה בן דויד על מלכותו ויהוה אלהיו עמו ויגדלהו למעלה וילכו שלמה וכל הקהל עמו לבמה אשר בגבעון כי שם היהויתחזק שלמה בן דויד על מלכותו ויהוה אלהיו עמו ויגדלהו למעלה וילכו שלמה וכל הקהל עמו לבמה אשר בגבעון כי שם היהויתחזק שלמה בן דויד על מלכותו ויהוה אלהיו עמו ויגדלהו למעלה וילכו שלמה וכל הקהל עמו לבמה אשר בגבעון כי שם היהויתחזק שלמה בן דויד על מלכותו ויהוה אלהיו עמו ויגדלהו למעלה וילכו שלמה וכל הקהל עמו לבמה אשר בגבעון כי שם היהויתחזק שלמה בן דויד על מלכותו ויהוה אלהיו עמו ויגדלהו למעלה וילכו שלמה וכל הקהל עמו לבמה אשר בגבעון כי שם היהויתחזק שלמה בן דויד על מלכותו ויהוה אלהיו עמו ויגדלהו למעלה וילכו שלמה וכל הקהל עמו לבמה אשר בגבעון כי שם היהויתחזק שלמה בן דויד על מלכותו ויהוה אלהיו עמו ויגדלהו למעלה וילכו שלמה וכל הקהל עמו לבמה אשר בגבעון כי שם היהויתחזק שלמה בן דויד על מלכותו ויהוה אלהיו עמו ויגדלהו למעלה וילכו שלמה וכל הקהל עמו לבמה אשר בגבעון כי שם היהויתחזק שלמה בן דויד על מלכותו ויהוה אלהיו עמו ויגדלהו למעלה וילכו שלמה וכל הקהל עמו לבמה אשר בגבעון כי שם היהויתחזק שלמה בן דויד על מלכותו ויהוה אלהיו עמו ויגדלהו למעלה וילכו שלמה וכל הקהל עמו לבמה אשר בגבעון כי שם היהויתחזק שלמה בן דויד על מלכותו ויהוה אלהיו עמו ויגדלהו למעלה וילכו שלמה וכל הקהל עמו לבמה אשר בגבעון כי שם היהויתחזק שלמה בן דויד על מלכותו ויהוה אלהיו עמו ויגדלהו למעלה וילכו שלמה וכל הקהל עמו לבמה אשר בגבעון כי שם היהויתחזק שלמה בן דויד על מלכותו ויהוה אלהיו עמו ויגדלהו למעלה וילכו שלמה וכל הקהל עמו לבמה אשר בגבעון כי שם היהויתחזק שלמה בן דויד על מלכותו ויהוה אלהיו עמו ויגדלהו למעלה וילכו שלמה וכל הקהל עמו לבמה אשר בגבעון כי שם היהויתחזק שלמה בן דויד על מלכותו ויהוה אלהיו עמו ויגדלהו למעלה וילכו שלמה וכל הקהל עמו לבמה אשר בגבעון כי שם היהויתחזק שלמה בן דויד על מלכותו str. 14 ויהוה אלהיו עמו ויגדלהו למעלה וילכו שלמה וכל הקהל עמו לבמה אשר